Ragnar Tenebrae

Details

Ragnar is a handsome appearance to be seen, and he knows that all too well. He sports several scars and a small dragon tattoo on his upper-left arm. His piercing green eyes seem to cut through any barrier that someone might put up to keep him out. He may not be the tallest man alive, but he certainly is not one to mess with. His strength does not go unnoticeable, either. Mess with him and you are dead.

Ragnar wants the most out of life; he loves new experiences and desires to live a life where all of his enemies are killed off, mainly speaking of his half-brother. He enjoys the thrill of action and is restless when he is not doing something… even if that is as simple as tearing his enemies’ throats out. He is known for his unpredictable, violent and impulsive behavior; he moves fast, heading off trouble but also getting himself into it.

His emotions ride just beneath the surface but he rarely speaks of them; after a loss, Ragnar goes off on his own to mourn in private. He expresses many of his feelings through his actions, for both good and evil. Back in the days he was a compassionate, sweet and naïve child who desperately wanted to connect to his parents, even to his father. He still shares a close bond with his mother, but hates his father for leaving him and his mother when he was still in his mother’s womb. The one thing that drives Ragnar forward is the thought of a world free of Vestyn. He believes that it is his destiny to kill his much hated half-brother. As he believes Vestyn has everything he wants. The title of lord in his birthplace, most of all.

Ragnar often acts impulsively, but can also step back and come up with a plan. He often follows this plan until it goes array or when others turn against him, forcing him to revise in the moment. He has difficulty anticipating the fall-out of many of his decisions.

Though he lives primarily in the moment, Ragnar also visualizes things he wants and pursues them as goals; he wants his half-brother gone and will do anything necessary to achieve that goal, even leaving the ones he loves most behind. Something the dark-haired man is also good at is reading people, determining their worth and potential, and either exploiting them or helping them develop their greater potential. He is sometimes able to anticipate the movement of enemies.

Ragnars leven begon in een van de bedompte achterkamers van een bordeel in de Highlands op een stormachtige dag halverwege januari. Zijn moeder, Ygritte, was een lokale prostituee en stond bekend om haar vuurrode manen en piercende, groene ogen. Menig man viel voor haar opvallende gelaatskenmerken en haar betoverende lach. Zo ook een intrigerende man die de naam Vester droeg en claimde afkomstig te zijn uit een ander land ver voorbij de grenzen van Avalance. Vanaf het eerste moment dat hij en Ygritte ogen op elkaar legden, sprongen de vuurvonken van het tweetal af. De vele nachtelijke rendez-vous monden aanvankelijk uit in de verwekking van Ragnar. Zodra Ygritte het nieuws vertelde aan Vester, leek de man de volgende zonsopgang als sneeuw voor de zon verdwenen. Hij had slechts een verkreukelde brief achtergelaten met daarin de mededeling dat hij terug zou komen zodra de tijd rijp was. Negen lange maanden verstreken en uiteindelijk werd Ragnar geboren. Ygritte besloot het bestaan van zijn vader geheim te houden, uit angst dat hij haar later zou worden ontnomen als Vesters belofte inderdaad waar bleek te zijn.

De jeugdjaren van Ragnar vlogen aan zijn zicht voorbij en voor hij het wist, had hij de volwassen leeftijd van achttien winters bereikt. De dag dat hij die leeftijd kreeg, ontving de jongeman een verzegelde brief afkomstig uit een ander land. Zonder enig idee te hebben dat dit de belofte van zijn vader was, opende hij de envelop en wat hij daarin las vulde alle gaten in zijn geheugen over zijn leven. Eindelijk wist Ragnar de waarheid achter zijn bestaan, en vooral waarom zijn moeder het bestaan van zijn vader altijd geheim had gehouden, alsof Vester nooit geleefd had.
Gedurende de laatste jaren van zijn jeugd waren hij en Ygritte verhuisd van het bordeel naar een klein onderkomen in een achterstandswijk van Caer Scion. In hun verblijfplaats was ook waar de donkerharige man zijn moeder vond. Nadat hij in woede haar had geconfronteerd, vertrok Ragnar met de mededeling dat hij zijn vader ging zoeken, ondanks de smeekgebeden van Ygritte om het niet te doen.

Het duurde enkele maanden voordat Ragnar het juiste spoor naar Vester wist te vinden. Uiteindelijk slaagde hij erin om de desbetreffende man in een stad ver buiten de grenzen van Avalance te lokaliseren. Zodra hij aan de poorten van het grote kasteel stond, werd de donkerharige man duidelijk dat Vester niet zomaar een man was. Zijn lang verloren vader bleek de lord van een groot gebied te zijn en een heel gezin naast hem te hebben. Ergens had Ragnar het verwacht, maar hij was er niet op voorbereid. In zijn beleving zou hij met open armen door zijn vader worden ontvangen, maar niets bleek minder waar in eerste instantie. Vester erkende hem weliswaar als zijn bastaardzoon, maar gaf Ragnar daar geen recht mee op de titels en privileges die zijn halfbroer Vestyn wel had.
In het begin deed het de donkerharige man vrij weinig, hij was immers allang blij dat hij nu niet meer in armoede hoefde te leven. Echter zodra hij door begon te krijgen hoe het hofleven als bastaard in elkaar stak, begon jaloezie de kop op te steken. Jaloezie veranderde in afkeer, en afkeer werd omgeruild voor een intense haat naar Vestyn, wie alles leek te hebben wat hij zo begeerde.

De haat naar zijn jongere halfbroer escaleerde toen Vester aan de kant van Ragnar bleek te staan en hem liever als opvolger zag. Een vonkje hoop vuurde op in zijn ziel na het horen van dit nieuws. Echter wist de man dat hij niet zomaar de nieuwe opvolger van zijn vader kon worden. De enige manier om dit zo vlekkeloos mogelijk te laten gebeuren, was door zijn vrouw Adaline en Vestyn permanent uit de weg te ruimen. In samenwerking met Vester smeedde Ragnar een plan om dit in werking te zetten.
Op een mistige morgen enkele weken later, lokte hij Adaline naar een verlaten klooster op het terrein van het kasteel. De gruwelijkheden die zich daar in de uren daarna afspeelden, gaven Ragnar dat laatste zetje in de richting van een afgrond waar hij nooit meer compleet uit zou kunnen komen. Dit gegeven nam hij voor lief, want aan het eind van die ochtend was Adaline dood, had Vestyn de schuld gekregen en was gevlucht, en was hij benoemd tot Vesters opvolger.

De wereld leek aan Ragnars voeten te liggen na de overwinning, maar niets bleek minder waar. Ook al ging het enkele jaren volgens planning en leerde hij alles wat Vester zijn andere zoon in tien jaar had moeten aanleren, in een mum van tijd. Een snelle leerling bleek hij te zijn en steeds geliefder bij het volk, ondanks dat een groot deel van de burgers het vreemd vond dat hij opeens voor de deur had gestaan en dat Adaline en Vestyn opeens van het toneel waren geveegd. Dit was een klein deel van de bevolking niet ontgaan, en in het geheim werd hier onderzoek naar gedaan. Een groep burgers kwam uiteindelijk achter de gruwelijke waarheid en probeerden Ragnar te laten boeten voor de moord op Adaline.
Ze slaagden erin om hem, door Vester en hem te blackmailen en te dreigen de waarheid aan het licht te brengen als Ragnar niet voorgoed het land zou verlaten, te laten boeten voor zijn daden. Om zijn eigen leven en titel veilig te stellen, stuurde Vester zijn zoon weg, maar wel met de belofte dat hij terug mocht komen als het probleem met de opstandige burgers opgelost was.

Na meerdere jaren van luxe was het opnieuw wennen voor Ragnar om weer door het leven te moeten als een nomade. Hij besloot terug te keren naar het land van zijn geboorte, Avalance, aangezien hij nergens anders heen kon. Zijn moeder vond hij niet meer terug in hun voormalige onderkomen in Caer Scion, tot zijn grote verdriet. Ygritte was de enige die zijn ziel weer vanuit het duister naar het licht kon brengen. Moedeloos verliet Ragnar de stad van zijn jeugd en trok zuidelijker het hart van Avalance in, naar delen die hij nog nooit eerder had bezocht.
Tijdens zijn zwerftocht door het koninkrijk ontmoette hij de jonge vrouw Avalyn. Geïntrigeerd door haar onschuldige karakter en betoverende ogen, staakte de jongeman zijn tocht om meer tijd in haar gezelschap door te kunnen brengen en haar diepste geheimen te leren kennen. Het duurde niet lang voordat hij gevoelens voor haar ontwikkelde. Gedurende de maanden die hij spendeerde in haar aanwezigheid, contacteerde Vester hem opnieuw en bracht hem de mededeling dat hij weer terug kon keren naar huis. Echter bemoeilijkte de ontmoeting met Avalyn deze keuze. Gezien zijn gevoelens werden beantwoord door haar, kostte het Ragnar niet veel moeite om haar over te halen met hem mee te gaan. Niet lang daarna reisde het tweetal naar de plek waar hun toekomst er beloftevol uitzag.

Eenmaal op aangekomen op de plaats van bestemming, werd Ragnar met open armen door zijn vader ontvangen. Het kostte hem dan ook niet veel moeite om zijn oude leven weer op te pakken. Nu met Avalyn aan zijn zij, zag de donkerharige man een zonnige toekomst tegemoet als opvolger van Vester.
Tijdens hun verblijf in zijn vaders stad in Lavarr, bloeide de liefde tussen het jonge stel verder op. Ook Vester was dit niet ontgaan en stelde voor dat Ragnar met Avalyn zou trouwen om een toekomst met mogelijke opvolgers zeker te stellen. De jongeman kon zich goed in dit idee vinden en stapte ermee naar zijn geliefde, wie zijn aanbod accepteerde. De bruiloft zou enkele weken na hun verloving plaats hebben gevonden, als het noodlot niet had toegeslagen.
Zijn halfbroer bleek nog in leven te zijn en was teruggekomen naar de stad in Lavarr om zijn rechtmatige plek als opvolger te heroveren. Dit deed hij niet alleen, maar met behulp van een leger die hij had weten te verzamelen tijdens zijn jaren in ballingschap. Vester was hier niet op voorbereid en hield niet lang stand, binnen een dag viel de stad in handen van Vestyn. Wetend dat het na de val een verloren zaak was, besloot Ragnar te ontsnappen samen met zijn verloofde. Het lukte het tweetal om uit de wraakzuchtige handen van Vestyn te blijven, maar kregen nog wel mee hoe Vester op brute wijze werd vermoord als vergelding voor de dood van Adaline. Ragnar zwoor na de dood van zijn vader dat hij op een dag terug zou keren en wraak zou nemen op Vestyn.

De enige mogelijke plek in de wereld waar hij en Avalyn welkom waren, was opnieuw het koninkrijk van Avalance. Na een lange tocht van meerdere weken, kwamen ze aan bij de grenzen van het land. Ragnar was verbitterd door haat en wraak, maar behield zijn liefde voor de jonge, blonde vrouw. Kort na terugkeer in Avalance, deed hij haar de belofte dat ze ooit samen naast hem zou regeren als lady.

Het leven liep echter anders dan dat Ragnar op voorhand had gepland. Tot zijn grote ergernis bleek Vestyn hem te zijn gevolgd naar Avalance met enkel een doel voor ogen: zijn zo gehate halfbroer uit de weg ruimen. Ondanks dat Ves deze keer goed voorbereid leek te zijn, wist Ragnar geruime tijd uit diens wraakzuchtige greep te blijven. Tot hij op een avond een gesealde brief op zijn deurmat in Caer Scion vond met de vriendelijke mededeling dat hij een keuze te maken had. Zijn leven geven of die van zijn verloofde, Avalyn. Als er iets belangrijker was dan zijn eigen leven, dan was dat wel Avalyn. Wetende dat Vestyn nooit zou rusten voor hij zijn wraak zou hebben, besloot Ragnar om er voor eens en altijd een einde aan te maken. Alles voor zijn geliefde. Dat betekende wel dat hij daarmee haar hart zou moeten breken, haar zou verlaten op de meest wrede manier mogelijk. Op de vooravond van hun huwelijk had hij zijn spullen gepakt, zijn paard geladen en klaargezet om op zijn huwelijksdag zijn toekomstige vrouw bij het altaar achter te laten, wetend dat ze het hem nooit zou vergeven, ook niet als hij het haar zou uitleggen. Voor eens in zijn leven had Ragnar een onzelfzuchtig besluit genomen.

Maanden vlogen voorbij, waarin Ragnar verwoed op zoek ging naar zijn halfbroer, een plan makende tijdens zijn zoektocht. Het enige doel dat de bruinharige man voor ogen had, was zijn broer's hart voor eeuwig tot een halt toebrengen. Dat was de enige mogelijke oplossing, anders zou Vestyn altijd wel een manier vinden om zijn wraak te zegevieren op hem of Avalyn. Het maakte Ragnar niets uit als hij door zijn broer's wraak zou eindigen, maar niet zijn geliefde - dat nooit.
De donkerharige man vond zijn halfbroer uiteindelijk temidden van een open veld, alsof Vestyn dit alles ver van tevoren gepland had. Enkel gekleed in een lichte herfstuitrusting en zijn zwaard, terwijl zijn halfbroer volledig in vechtuitrusting gekleed was - klaar om een einde aan Ragnar's bestaan te maken. Ondanks dat de kansen niet in zijn voordeel leken, lukte het hem om zijn halfbroer algauw te overmeesteren. Ragnar was immers altijd de betere warrior geweest; hij was getraind om mensen de keel door te snijden, had er zijn beroep van gemaakt de afgelopen maanden. Deze keer besloot hij om niet voor de snelle weg te gaan, zijn halsslagader doorsnijden, maar Vestyn een langzame en pijnlijke dood te geven door zijn zwaard tot net aan zijn hart te brengen, maar het niet geheel door te steken. Wetend dat hij stervende was, liet hij zijn halfbroer voor dood achter op het besneeuwde veld.

Nu hij eindelijk een einde had gemaakt aan zijn halfbroer's bestaan, stond de weg naar een vrij leven voor hem open. Ragnar had maar een verlangen, en dat was zijn geliefde Avalyn vinden en haar weer veroveren, ook al wist hij dat die kans zeer klein was. Toch trok hij vol goede moed richting Avalance, hopende om haar te vinden en hun liefde nieuw leven in te blazen. Echter daar aangekomen, was Avalyn verder gegaan met haar leven en getrouwd in zijn afwezigheid. Verslagen van verdriet, verbande Ragnar al het gevoel uit zijn systeem en raakte verbitterd. Hij besloot Avalance voorgoed achter zich te laten en kwam na maanden van reizen aan in Odiria.

- Ragnar loves fighting, archery, horseback riding, sparring and above all, tearing his enemies’ throats out.
- He desires the title of lord that his father possesses in his homeland, believing it to be his his birthright as Vester’s firstborn son.
- Ragnar hates to show weakness and is quick to lose his temper.
- The greatest fear that haunts him is losing his mother someday, one of the few people he truly cares for.
- He is known for having a soft spot for the ladies.